Post by Maluenda Mabella Colwall on Sept 4, 2011 15:49:45 GMT 3
Gercek Isim: Bilgesu
Rp Deneyimi: Yaklaþýk üç yýl oluyor.
Istenen Irk: (en az iki opsiyon ardarda) Duffijin, Akavio
Ornek Rp:
Bir kýrmýzýya daha tekrar doðdu cadý. Burasý ölümü ve yaþamýydý. Tutsak olduðu kale düþüncelerinin doðduðu yer. Ve hepsini burada tekrar öldürmüþtü. Tüm düþündüklerini toplayýp yakmýþtý tahta zeminde. Duvarlarýn arasýna sýrlar saklamamýþtý ama kim bilir kaç gece yüreðini dolduran boþluk... Onun çok karakterli olduðunu söylerdi arkadaþlarý, tüm insanlarýn olduðu gibi ama çok ince bir çizgi vardý Penelope'un hatlarýnda gözyaþlarýyla buðulanmýþ gözleri kahkaha dönüþürken yeþil bir kývýlcým kaçardý saliselik zamanlarda. Kim bilir kaç kayýp bu nedenden. Artýk hayal kýrýklýðýna uðratmaktansa insanlarý yalnýzlýðý seçmiþti. Asla piþman deðildi güne yalnýz uyanmaktan ve oturmaktan sýrada tek baþýna. Çoðu zaman suskun yalnýzlýðýný dinlerdi. Kafa kafaya vermiþ binlerce kendisini. Ama asla konuþmazlardý gizli bir oybirliðiyle. Ama farklýydý bugün. Bugün dýþarýnýn cývýltýsý daha bir canlý insanlar daha iyiydi renkler daha beyaz. Çoðusunun hissettirdiðine tezat oluþturmak istediðinden midir bilinmez kocaman bir mutluluk balonu yaratan bir havaydý bu. Sonra kol kola gezinenleri görüp sönen... Yalnýz olmak hiç yanlýþ gelmemiþti. Yanýndakini de kendisiyle beraber her gün öldürdüðünü fark ettiðinde çekmiþti elini insanlardan. Fakat þimdi burada seçimin kendisinin deðil de onlarýn yaptýðýný düþünüyordu sanki her þeyin farkýn dalarmýþ gibi kaçýþlarýný. Garip içgüdüleri vardý insanoðlunun. Ve karanlýðýn çocuklarý her zaman bu içgüdülerini kurbaný olmuþlardý. Elinin tersiyle sildi tuhaf bir ahenkle süzülen gözyaþlarýný. Hüzünlenmek kadar sýk yaptýðý bir þey deðildi aðlamak belki bir asýrý ömrünün.
Yaþam sýradaðlarýn yükselmesiydi çarpýþmalarýn etkisiyle insanlarýn üzerinde. Engin denizler uçsuz bucaksýz uçurumlarda yaratýrdý da en çok sýradaðlardan korkulurdu. Aþýlmaz sarsýlmaz güçlü. Korktuðu her þeyden kaçardý insanoðlu. Ona yeni, farklý gelen her þeyden. Bir kurban olduðunu düþünmek istediði Penelope; onlarýn korkaklýðýnýn kurbaný. Ýþe yaramadý. Kendi korkaklýðýnýn kurbaný olduðu düþüncesinden daha adaletsizdi hepsini suçlamak. Yavaþça ayaklarýnýn indirdi yaþamýn üstüne. Dengesini bulmasý güçleþse de yana açtýðý kollarýnýn desteðiyle doðruldu. Tekrar kýrmýzýlarý okþayýp döndü her bir yanýlsamaya.
Baþýndan ayak bileklerine kadar onu okþayan rüzgâr odanýn içinde farklý tonlara deðiyor ve her insana farklý etkiyordu. Yanýndaki arkadaþýnýn huzursuzca yana döndüðünü fark etti Lucy'nin dudaklarýna minik bir buse konmuþtu ve kendisi uyanýktý dans ediyordu rüzgârla. Yavaþça gözlerini yumdu rüzgârla dansýna devam ederek. Günün ilk ýþýklarý yataðýna vurana kadar da açmadý gözlerini. Uykuyla uyanýklýk arasýndaki o bilinçsiz süreçten kalkmýþ, hafifçe gözlerini ovuþturdu. Bazen rüzgâr o ve çiçekler dans ederlerdi engin yamaçlarda bazen de eski günleri yâd ederler. Þimdilerdeki durgun sýradan halini küçümseyen eski bir dosttu rüzgâr. Yanlýþ gelen her þeyin temsili... Ani bir kararla kendini boþluða sallandýrdý doða onu tanýrdý tüm kývrýmlarýyla… Dirseðine batan dal parçasýna tutunarak iniþini yavaþlattý. Dönerken etekleri uçuþan gözleri güneþte yeþile gönen o kýz olmuþtu yine. Eski bir hikâye gibi. Umut gibi yaþam gibi… Hiç kaybetmemiþ gibi. Hiç aldatýlmamýþ gibi. Hiç yýkýlmamýþ hiç aðlamamýþ gibi. Ýlk nefes gibi… Usulca topraða düþen gözyaþýnýn verdiði hayat gibi...
Beyaz geceliði rüzgârla uçuþuyor savrulan kâðýt parçalarýna dönüyordu. Birinin bilinçli, savurduðu kâðýt parçalarý… Suçlarýnýn ve hatalarýnýn yazýlý olduðu en tepede kendisine gözlerini diken annesi… Ve eli babasýnýn omzundaki Robert… Gözlerinde parçalanmýþ bir ifade; hayal kýrýklýðý. "Hiç bir zaman beklentilerinin karþýlýðý olamadým " Aðlamýyordu ona meydan okuyan rüzgâra karþý. Gözyaþlarýný savuracaðý yere güvenmiyordu. Ýnsanlarýn acýya saygý duymadýklarýný uzun zaman önce keþfetmiþti. Ve kimseye onun güçsüz olduðunu düþündürmeden aðlayamayacaðýný. Rüzgâra aðlamazdý arkadaþlara aðlamazdý Roberta Carola... Geceye aðlamýþtý birçok kez fakat o rüzgârý ona geri getirmiþti. Günlüðünün sayfalarý rüzgârý canlýlaþtýrýyordu gözünde birden her þeyi yakmak istedi. Tüm anýlarý. Tüm yaþanmýþlýklarý. Günlerini saatlerini yazýlarýný ve duygularýný... Geçmiþ zamanlara geri döndü. Büyük bir nefretle çýðlýk attý. Bunu yapan her kimse yaþamayacaktý. Nefes alacaktý ama yaþayan bir ölü haline getirecekti onu. Hiç kimse Penelope Christina Lion’a böyle bir þey yapmaya cesaret edemezdi.
Rp Deneyimi: Yaklaþýk üç yýl oluyor.
Istenen Irk: (en az iki opsiyon ardarda) Duffijin, Akavio
Ornek Rp:
Bir kýrmýzýya daha tekrar doðdu cadý. Burasý ölümü ve yaþamýydý. Tutsak olduðu kale düþüncelerinin doðduðu yer. Ve hepsini burada tekrar öldürmüþtü. Tüm düþündüklerini toplayýp yakmýþtý tahta zeminde. Duvarlarýn arasýna sýrlar saklamamýþtý ama kim bilir kaç gece yüreðini dolduran boþluk... Onun çok karakterli olduðunu söylerdi arkadaþlarý, tüm insanlarýn olduðu gibi ama çok ince bir çizgi vardý Penelope'un hatlarýnda gözyaþlarýyla buðulanmýþ gözleri kahkaha dönüþürken yeþil bir kývýlcým kaçardý saliselik zamanlarda. Kim bilir kaç kayýp bu nedenden. Artýk hayal kýrýklýðýna uðratmaktansa insanlarý yalnýzlýðý seçmiþti. Asla piþman deðildi güne yalnýz uyanmaktan ve oturmaktan sýrada tek baþýna. Çoðu zaman suskun yalnýzlýðýný dinlerdi. Kafa kafaya vermiþ binlerce kendisini. Ama asla konuþmazlardý gizli bir oybirliðiyle. Ama farklýydý bugün. Bugün dýþarýnýn cývýltýsý daha bir canlý insanlar daha iyiydi renkler daha beyaz. Çoðusunun hissettirdiðine tezat oluþturmak istediðinden midir bilinmez kocaman bir mutluluk balonu yaratan bir havaydý bu. Sonra kol kola gezinenleri görüp sönen... Yalnýz olmak hiç yanlýþ gelmemiþti. Yanýndakini de kendisiyle beraber her gün öldürdüðünü fark ettiðinde çekmiþti elini insanlardan. Fakat þimdi burada seçimin kendisinin deðil de onlarýn yaptýðýný düþünüyordu sanki her þeyin farkýn dalarmýþ gibi kaçýþlarýný. Garip içgüdüleri vardý insanoðlunun. Ve karanlýðýn çocuklarý her zaman bu içgüdülerini kurbaný olmuþlardý. Elinin tersiyle sildi tuhaf bir ahenkle süzülen gözyaþlarýný. Hüzünlenmek kadar sýk yaptýðý bir þey deðildi aðlamak belki bir asýrý ömrünün.
Yaþam sýradaðlarýn yükselmesiydi çarpýþmalarýn etkisiyle insanlarýn üzerinde. Engin denizler uçsuz bucaksýz uçurumlarda yaratýrdý da en çok sýradaðlardan korkulurdu. Aþýlmaz sarsýlmaz güçlü. Korktuðu her þeyden kaçardý insanoðlu. Ona yeni, farklý gelen her þeyden. Bir kurban olduðunu düþünmek istediði Penelope; onlarýn korkaklýðýnýn kurbaný. Ýþe yaramadý. Kendi korkaklýðýnýn kurbaný olduðu düþüncesinden daha adaletsizdi hepsini suçlamak. Yavaþça ayaklarýnýn indirdi yaþamýn üstüne. Dengesini bulmasý güçleþse de yana açtýðý kollarýnýn desteðiyle doðruldu. Tekrar kýrmýzýlarý okþayýp döndü her bir yanýlsamaya.
Baþýndan ayak bileklerine kadar onu okþayan rüzgâr odanýn içinde farklý tonlara deðiyor ve her insana farklý etkiyordu. Yanýndaki arkadaþýnýn huzursuzca yana döndüðünü fark etti Lucy'nin dudaklarýna minik bir buse konmuþtu ve kendisi uyanýktý dans ediyordu rüzgârla. Yavaþça gözlerini yumdu rüzgârla dansýna devam ederek. Günün ilk ýþýklarý yataðýna vurana kadar da açmadý gözlerini. Uykuyla uyanýklýk arasýndaki o bilinçsiz süreçten kalkmýþ, hafifçe gözlerini ovuþturdu. Bazen rüzgâr o ve çiçekler dans ederlerdi engin yamaçlarda bazen de eski günleri yâd ederler. Þimdilerdeki durgun sýradan halini küçümseyen eski bir dosttu rüzgâr. Yanlýþ gelen her þeyin temsili... Ani bir kararla kendini boþluða sallandýrdý doða onu tanýrdý tüm kývrýmlarýyla… Dirseðine batan dal parçasýna tutunarak iniþini yavaþlattý. Dönerken etekleri uçuþan gözleri güneþte yeþile gönen o kýz olmuþtu yine. Eski bir hikâye gibi. Umut gibi yaþam gibi… Hiç kaybetmemiþ gibi. Hiç aldatýlmamýþ gibi. Hiç yýkýlmamýþ hiç aðlamamýþ gibi. Ýlk nefes gibi… Usulca topraða düþen gözyaþýnýn verdiði hayat gibi...
Beyaz geceliði rüzgârla uçuþuyor savrulan kâðýt parçalarýna dönüyordu. Birinin bilinçli, savurduðu kâðýt parçalarý… Suçlarýnýn ve hatalarýnýn yazýlý olduðu en tepede kendisine gözlerini diken annesi… Ve eli babasýnýn omzundaki Robert… Gözlerinde parçalanmýþ bir ifade; hayal kýrýklýðý. "Hiç bir zaman beklentilerinin karþýlýðý olamadým " Aðlamýyordu ona meydan okuyan rüzgâra karþý. Gözyaþlarýný savuracaðý yere güvenmiyordu. Ýnsanlarýn acýya saygý duymadýklarýný uzun zaman önce keþfetmiþti. Ve kimseye onun güçsüz olduðunu düþündürmeden aðlayamayacaðýný. Rüzgâra aðlamazdý arkadaþlara aðlamazdý Roberta Carola... Geceye aðlamýþtý birçok kez fakat o rüzgârý ona geri getirmiþti. Günlüðünün sayfalarý rüzgârý canlýlaþtýrýyordu gözünde birden her þeyi yakmak istedi. Tüm anýlarý. Tüm yaþanmýþlýklarý. Günlerini saatlerini yazýlarýný ve duygularýný... Geçmiþ zamanlara geri döndü. Büyük bir nefretle çýðlýk attý. Bunu yapan her kimse yaþamayacaktý. Nefes alacaktý ama yaþayan bir ölü haline getirecekti onu. Hiç kimse Penelope Christina Lion’a böyle bir þey yapmaya cesaret edemezdi.